Charakter i wychowanie

CHARAKTER I WYCHOWANIE AKITY:
Wygląd akity może nas zafascynować lecz jego charakter sprawia iż czujemy się dumni z posiadania takiego psa. Wiemy, że był psem myśliwskim, psem używanym do walk, pracował ciągnąc sanie z ciężkimi ładunkami, jest obrońcą i stróżem z silnym instynktem terytorialnym i olbrzymią nieufnością do wszystkich stworzeń spoza swojego stada. Akita bardzo silnie przywiązuje się do swojej rodziny, którą traktuje jak stado lecz tylko jedną osobę będzie darzyć szczególnym uczuciem, a jej przewodnictwo bezwarunkowo zaakceptuje.

Każdy kto myśli, iż Akita trzymana i wychowana w domowych pieleszach traci swój naturalny instynkt jest w wielkim błędzie. Żadne warunki nie przekreśla jej pierwotnych zachowań, umiejętności łowcy, czy instynktu ochrony terytorium, za które uważa nie tylko mieszkanie, dom czy ogród ale również samochód i najbliższą okolicę.

Akita to cichy stróż i łowca bez potrzeby nie sygnalizujący o swoim istnieniu. Mieszkam z Akitami w domu z dużym ogrodem położonym w Beskidzie Żywieckim, często po okolicznych lasach oraz przy domu spacerują lub przechodzą turyści i letnicy. O fakcie poruszania się obcych wokół posesji wiem zawsze nawet gdy ich nie widzę, mam niezawodny system alarmowy – moje Akity, które zawsze zwrócą  uwagę na przechodzące osoby i szeroką gamą dźwięków zaznaczą czy są to tylko przechodnie czy też ktoś przystanął i chce dostać się na teren posesji. Zupełnie inaczej zachowują się w stosunku do zwierząt zarówno domowych jak i dzikich. Nie wzbudzają alarmu, obserwują czekając na rozwój wydarzeń, jest to pies który nie szczeka bez powodu.

Akita to pies, który zachowuje się inaczej w obecności osób obcych, a inaczej w obecności domowników – stada. Potrafi być poważna i dostojna w obecności obcych, niejednokrotnie wzbudzając lęk i podziw swoim zachowaniem i radosna, wylewna i rozbrykana w obecności domowników, okazując im czasami w niekonwencjonalny sposób swą miłość i oddanie.

Rzadko kiedy Akita jest wylewna i wesoła witając obce osoby, jednak przy swoim panu, potrafi się nienagannie zachować wobec każdego. Nie zostawiajmy jej jednak samej z naszymi gośćmi, gdyż natychmiast staje się szefem i kończy się jej tolerancja, a do naszego powrotu goście potrafią siedzieć nieruchomo zmrożeni samym spojrzeniem i postawą naszego pupila.

Ponieważ dorosła Akita to pies pokaźnych rozmiarów warto ją odpowiednio ułożyć i szkolić w zakresie posłuszeństwa, tak by zawsze na przywołanie wracała, inaczej niemożliwe będzie w przyszłości spuszczanie akity ze smyczy. Ponieważ akity w swym charakterze maja silnie wpisany instynkt dominacji trzeba bardzo zdecydowanie i starannie uzyskać nad nimi kontrolę i stać się mądrym i konsekwentnym przewodnikiem. Naprawdę warto się potrudzić nad wychowaniem Akity, bo obcowanie z dobrze wychowanym psem tej rasy daje ogromną radość.

Akita jest świetnym psychologiem doskonale odczytując mowę ciała zarówno człowieka jak i zwierzęcia, na którym skupi swą uwagę, co daje jej niesamowite wręcz możliwości przystosowawcze.

Akita, której zdarzy się zagubić wraca zawsze w to miejsce, z którego wystartował. Jeśli jest w okolicach, które zna może szybciej wrócić do domu, niż szukający jej właściciel.

Akita dopasowuje się radykalnie do wszystkich warunków, w których się wychowuje. Ważne jest by od wczesnego szczenięctwa poznała jak najwięcej nowego, jeśli chcemy by akceptowała bez obaw późniejsze środowisko. Jeśli nasz pies nie jest dostatecznie obyty np. z atmosferą panującą na wystawach, może zachowywać się lękliwie lub agresywnie.

Jako szczeniak akita jest ostrożna i musi się dokładnie zapoznawać z nowościami, w tym z nowym domem i otoczeniem zanim zacznie swobodnie się zachowywać. W szczenięctwie pod okiem matki, w towarzystwie rodzeństwa, czy też właściciela uczy się bardzo szybko, a dzięki wrodzonej ostrożności, nie popełnia tych samych błędów dwa razy. Zazwyczaj po jednej próbie zapamiętuje, co jest przyjemne i co się opłaca. Trzeba nauczyć się postępowania z szczeniakiem zanim dokonamy zakupu Akity. Musimy postępować delikatnie a stanowczo zarazem, biorąc przykład  z zachowania matki i wychowania w stadzie. Karcenie trzeba ograniczyć do potargania za fałdę skóry na karku, lub słownej reprymendy, którą używamy równocześnie. Mała Akita powinna mieć zabawki, którymi się zajmie nie niszcząc naszego dobytku czy też wyposażenia domów. Pamiętajmy, iż nasz pupil będzie wzbudzał nasz zachwyt, lecz nie okazujmy tego co chwilę karmiąc go łakociami, nagradzajmy zachowania które od niego wymagamy i nie rozczulajmy się nadmiernie gdyż zaszczepimy w szczenięciu złe nawyki, które będzie bardzo trudno usunąć w późniejszym okresie życia naszej Akity. Pamiętajmy również o potrzebach: odpowiedniej ilości posiłków w zależności od wieku szczenięcia, możliwości jego organizmu a więc odpoczynku i odpowiedniej ilości spacerów, zabawy czy szkoleniu.

Akita jest psem, który nie ufa bezwarunkowo i nie wybacza wszystkiego, nie lubi też zbyt skomplikowanych żartów. Niełatwo zdobyć pełne zaufanie Akity, ale warto zadać sobie trud aby w później być dumnym jej właścicielem. W żadnym wypadku nie możemy sobie pozwolić na pozostawienie dominacji w łapach naszego psa, gdyż może się okazać że to my mieszkamy z Akitą a nie ona z nami.

Akita może być wspaniałym towarzyszem człowieka i przyjacielem całej rodziny, może wspaniale znosić towarzystwo obcych dla niego ludzi, naszych znajomych oraz ich zwierząt, może być niezwykle tolerancyjna i delikatna wobec malutkich dzieci (mój syn wychował się z Akitą), a z większymi bawić się nie czyniąc im krzywdy. Lecz to wszystko zależy od hodowcy oraz późniejszego nabywcy szczenięcia, od tego w jaki sposób przygotował się do bycia właścicielem Akity, do poznania jej potrzeb oraz podstawowych wymagań przy wychowaniu i ułożeniu psa.